W o n j e š k o. Wěje tam wětsik z knježskich haj lěsow; běži lubčička k swětlej rěčcy. Načerpa wody z kowanym bowom; po wodžje k holču wonješko plywa, wonješko rjane z fijalkow, róžow; počina holčo wonješko lowič; padže, ach! padže do khlódnej wody. Hdy bych ja wjedžela, wonješko rjane, štó če do zemje kipreje sadžil, temu bych dala pjerščenik zloty. Hdy bych ja wjedžela, wonješko rjane, štó tebje z lykom lahodnym zwjazal, temu bych dala jehličku z wlosow. Hdy bych ja wjedžela, wonješko rjane, štó če po khlódnej wodžičcy puščil, temu bych dala wěnašk swój z hlowy.
Knihovna Akademie věd v Praze [sign. S-N 236]